FUGITIVUS Haereticus

FUGITIVUS Haereticus

in Communione Rom. dicitur, qui, contra se inquiri animadvertens, aut iam in vinculis detentus, evadit aufugitque, ut Inquisitorum manibus sese subducat. Tum Inquisitor primo diligenter et sine tumultu inquirit, quo se receperit, eumque si locum indagarent, illum ad se remitti facit. Si locum resiscere nequeant, citat eum personaliter in Ecclesia Cathedrali, cuius est, et in Ecclesia Parochiali illus Civitatis, in qua ante fugam commorabatur, ac tandem in domo propria in qua communiter degebat, ut intra certum terminum coram Inquisitore personaliter compareat, de fide

responsurus; additâ poenâ, si non comparuerit, excommunicationis maioris, Concil. Bitterr. c. 14. Ne autem ob fugam impunitus evadat, qui, dum custodiretur pro haeresi, e carceribus effugit, consuetudine receptum est, in Hispania praesertim, ut, si honestior sit is qui effugit, et denu o comprehendatur, custodiatur arctius ac durius puniatur: si vilior, publice verberibus flagelletur, et causa haeresis in suo statu permanens tractatur, non tamen propterea convictus de haeresi habetur cum carceris taedio, aut falsorum testium metu, aut ob saevitiam tormentorum, potius praesumi possit aufugisse. Si vero non comprehendatur, nec citatus modo praefato compareat, in omnibus illis Ecclesiis locisque, ubi fuêrunt tales citati, proclamantur excommunicati, omnesque illos ut excommunicatos vitare, et si sciverint ubi lateant, eos Inquisitori revelare, sub excommunicationis poena, iubentur, Concil. Tholos. c. 2. Interea, omnibus dignitatibus, et Ordinibus Ecclesiasticis privatur, ac Statua eorum publice comburitur. Vide Phil. a Limborch. Hist. Inquisit. l. 4. c. 25. et 37. it. infra in voce Statua.